Geçinmekte zorlandığım günlerdi. Artık daha fazla çalışıyor daha fazla yorgun gelıyordum eve. Dolayısıyla bu beni bir çok şeyden alıkoyuyordu, Kendimden ve eşimle ilgilenmekten de. Yorgun mutsuz huzursuz geliyordum ki eve eşim hep sabrediyor, O ilgi gostermek istese bile içinde bulunduğum maddi sıkıntıdan dolayı Ne haz alıyor nede içimden güzel bir şey geçiyordu. Taki şu hadis-i şerifi duyana kadar;"Allah bir evin rızkının bereketini karı koca muhabbetine gizlemiştir." Ertesi günü ek işe gitmedim, akşam beşte evdeydim, daha kapıdan girer girmez eşime sarıldım. Şaşırdı, bakışları bambaşkaydı, ne oldu dedi; Sen bana Allah'ın bir emanetiyken ben senden neredeyse yüz çevirdim, Oysa fark ettim ki ben seni hoşnut ettikce Allah'ta bizi hoşnut ediyor. Vallahi bu günden sonra hiç bir sıkıntı beni seni mutlu etmekten alıkoyamayacak. Doldu tabi gozleri o aza kanaat edenlerin en güzeli. Sonra dizimde saçlarını taradım saatlerce her olumsuzluğa rağmen. Artık onun gozlerinde doyuyor onun için bile olsa fazlasını istemıyorum, Çünkü o benımle mutlu oluyor, baska şeylerin fazlalığıyla değil. Ve şimdi o kadar da rahatımki her konuda. Şüphesiz ki Allah'ın Resulü doğru soyledi...