(Bu yazı bana ait olup.Yakın zamanlarda yaşadığım huzurluzluğun atlatılması için etkili olan şifarecetesini içermektedir)
KENDİME ZULMÜM
Tecrübelerimi yanlışlar mı öğretecek bana da ben bu kadar yalnış içine hapsoldum.Yoksa doğruyu-yalnışı göremeyecek kadar mecnun muyum? Ya da Leyla da olabilir.Zaten şahdamarı burada ızdırabımın...
Günlerden bilmem Hangi gündür ama aylardan Şubat!
Kulaklarımda Kubat!
Ellerimde Sürat!
Olabildiğine hızlıyım klavyemin başında..Olabilidiğine hırslı..
Hava soğuk.Ben bilgisayarımın karşısında duyduğum mutlulukla hiç etkilenmiyorum sıcaktan-soğuktan.
Ya da şöyle diyebiliriz ; gelecek zamanın bilmem hangi günüdür ama aylardan Mayıs,Hazırlık yapıyorum mutsuzluğuma.Tam da mutsuzluk değil hani,vicdan azabı ağır gelir..keşeler hafif duygularıma..
Şimdiden geriye bakışımla döktüğüm satırlara eklemeliyim ki,çok pişmanlık duydum, çok birlite olduğum hazla.Ve çok keşke mahpus ettim kendi hayatıma!
Dedik ki Günlerden belirsizbir gün,aylardan şubat!
Masamın başında,gelecekten habersiz,kah gülmekte,kah sinirlenip susmakta,kah kendimi hırpalamaktayım.İçten içe eziyetim var kendime ama ne kaşifim var, ne tabibim..Öyle ki; süklüm püklüm bir hayat çıkartmaktayım gözlerimin önüne..
Zamanı harcadığımı düşündüğüm an,zamanın beni harcadığını fark ediyorum birdenNeler görecek ve neler değiştireceğim şu dakikadab sonra hayatımda..Şimdi hiç bir bilgim yok daha..Sonra ahlanacak,vahlanacak,yine beni yiyip bitiren "keşkelerimin" eline kalacağım!...
Ne yazıktır ki şu an "çok mutluyum".Ama sanki yavaş yavaş hissetmeye başlıyorum Şubatın soğuğunu.Sanırım terketmiş "bulduğumu sandığım" sıcalık beni..Çekiyorum ellerimi klavyeden!...
Sıkıntı... sıkıntı... sıkıntı..Boğulmak üzereyim!
Kabul etmiyor aslında nefsim ama ben biliyorum; "yalnış viraj, yalnış yolda" bulunuyorum...
"Şimdi!"
diyorum..
"Yüklensin minaremin sadası"
"şimdi çağırsın Rabbim beni"
"Lütfen bir kaç dakikaya daha tahammülüm yok.Şimdi kalkmalıyım,dönüşsüz bir yol üzere bulunmalıyım..İmtihan..İmtihan..Bir saatten fazla bekleyeceğim minaremin sesini..
Günlerden hangisidir bilinmez..Ama aylardan artık Mayıs!
Şubatım getirisi güçlüklerle bir yerlerdeyim..NEREDEYİM? meçhul...Öyle alıştırmışım kendimi ve öyle kaybolmuşum ki bu meçhulde, deniz arar olmuşum boğulacak, ateş arar olmuşum yakacak! Kimseyi istemediğimi farkediyorum bir ara.Bir kaç desteğe ihtiyacım var ama , bu dünyada olmamalı, kendimi sürüklemeliyim başka bir dünyaya...
İşte Ezan okunuyor..Ne kadarda mutlu okuyan ve ne kadar da mutlu dinleyen.
Bense kendimle mücadele içerisindeyim.Zor yada kolay.Acı yada tatlı kazanmalıyım bu savaşı.Belki de son şansım."Elimin tersiyle iteceğim önce dünyay ait ne varsa..Sonra Şükredeceğim Allaha(c.c) :"ELHAMDÜLİLLAHİRABBİLALEMİN"
Dizlerim tutmayacak..taşıyamayacak bu günah dağını.Kırılacak az eğilecek belim..Tesbihe başlayacak dilin: "SUBHANE RABBİYEL AZIYM"
"Rabbimi tesbih ederim" Güç bulacak gibi oldğumda kalkacağım.Aczimi görmemek mümkün değil.Eğil aciz bedenim Eğil! Dermanım tesbihte.."Subhane rabbiyel azıym" "Subhane Rabbiyel azıym"
Öyle bir utanç var ki yüzümde..Gözyaşlarımla daha da belirginleşen yüzümdeki bu kızarıklığı, alnımı secdeye koyduğumda örtebiliyorum!Şimdi daha bir başka hislerim.Şimdi biraz daha kırgınım endime.Şifama en yakın olduğum zaman zorluyorum dilimi.SUSMA! Sadece gözlerin konuşmamalı yaşlarıyla,dilini harekete geçirmelisin..
Şimdi savunman bitmiştir.Taarruz zamanın nefsine!Atıl merceğin en önüne.Kurtul Şu daracık yürekten! Yürekten çıksın "ALLAH" nidaları..Tek aciz sensin unutma!...
"SUBHANE RABBİYEL A'LA"..
Şimdi daha bir rahatladım."RABBİMİ NOKSANSIFATLARDAN UZAK TUTARIM"..
Ben , ben olmaktan çıkmalıyım.Kapılmalıyım rüzgarıma aşkımın sesiyle.Ben, ben olmaktan çıkmalıyım...Seslenmeliyim Habibullah'a Ruh-i nefesle:
"ET-TEHIYYATÜ LİLLAHİ VESSALAVATÜ VET-TAYYİBAT!"
Şefkat kanatlarını beklemekteyim şimdilerde.İki dizim şahit olmalı namazımın ahirinde.O'nunda sesini duyma arzusu yakarken beni kuruyorum iletişimi: "ES-SELAMU ALEYKE EYYÜHENNEBİYYÜ VE RAHMETULLAHİ VE BERAKETÜH"
Cevapsız mı klaır sandın mücahid ruhm.Her an ödüllendirilmekte nefsine karşı attığın adımların.
Ses veriyor Allah'ın Rasul'u: "ES-SELAMU ALEYNA VE ALA İBADALLAHİSSALİHİN"
Şahit ol arz..
şahit ol arş..
Bükülen dizlerim şahit olsun." Ağlayan gözlerim şahit olsun" Ve siz Şahit olun Ey Nurlar!
Şahidim ol Ey HAK'ın RUH'u..
"EŞHEDÜ EN LA İLAHE İLLALLAH..VE EŞHED ENNE MUHAMMEDEN ABDUHÜ VE RASULÜHÜ!"
Şehadetimle şereflendirmeliyim ruhumu.Daha da yücelmeliyim.Ancak şimdi bulabilirim bir nebze refahımı.Selam veriyorum teşekkür mahiyetinde bedenime.Allahın adıyla selam veriyorum meleklerime.Şimdide şahidim RABBİM olsun.
Kaygımdan kurtuldum Billah..: "ES-SELAMU ALEYKUM VE RAHMETULLAH!"
ZEYNEP BAŞARAN
KENDİME ZULMÜM
Tecrübelerimi yanlışlar mı öğretecek bana da ben bu kadar yalnış içine hapsoldum.Yoksa doğruyu-yalnışı göremeyecek kadar mecnun muyum? Ya da Leyla da olabilir.Zaten şahdamarı burada ızdırabımın...
Günlerden bilmem Hangi gündür ama aylardan Şubat!
Kulaklarımda Kubat!
Ellerimde Sürat!
Olabildiğine hızlıyım klavyemin başında..Olabilidiğine hırslı..
Hava soğuk.Ben bilgisayarımın karşısında duyduğum mutlulukla hiç etkilenmiyorum sıcaktan-soğuktan.
Ya da şöyle diyebiliriz ; gelecek zamanın bilmem hangi günüdür ama aylardan Mayıs,Hazırlık yapıyorum mutsuzluğuma.Tam da mutsuzluk değil hani,vicdan azabı ağır gelir..keşeler hafif duygularıma..
Şimdiden geriye bakışımla döktüğüm satırlara eklemeliyim ki,çok pişmanlık duydum, çok birlite olduğum hazla.Ve çok keşke mahpus ettim kendi hayatıma!
Dedik ki Günlerden belirsizbir gün,aylardan şubat!
Masamın başında,gelecekten habersiz,kah gülmekte,kah sinirlenip susmakta,kah kendimi hırpalamaktayım.İçten içe eziyetim var kendime ama ne kaşifim var, ne tabibim..Öyle ki; süklüm püklüm bir hayat çıkartmaktayım gözlerimin önüne..
Zamanı harcadığımı düşündüğüm an,zamanın beni harcadığını fark ediyorum birdenNeler görecek ve neler değiştireceğim şu dakikadab sonra hayatımda..Şimdi hiç bir bilgim yok daha..Sonra ahlanacak,vahlanacak,yine beni yiyip bitiren "keşkelerimin" eline kalacağım!...
Ne yazıktır ki şu an "çok mutluyum".Ama sanki yavaş yavaş hissetmeye başlıyorum Şubatın soğuğunu.Sanırım terketmiş "bulduğumu sandığım" sıcalık beni..Çekiyorum ellerimi klavyeden!...
Sıkıntı... sıkıntı... sıkıntı..Boğulmak üzereyim!
Kabul etmiyor aslında nefsim ama ben biliyorum; "yalnış viraj, yalnış yolda" bulunuyorum...
"Şimdi!"
diyorum..
"Yüklensin minaremin sadası"
"şimdi çağırsın Rabbim beni"
"Lütfen bir kaç dakikaya daha tahammülüm yok.Şimdi kalkmalıyım,dönüşsüz bir yol üzere bulunmalıyım..İmtihan..İmtihan..Bir saatten fazla bekleyeceğim minaremin sesini..
Günlerden hangisidir bilinmez..Ama aylardan artık Mayıs!
Şubatım getirisi güçlüklerle bir yerlerdeyim..NEREDEYİM? meçhul...Öyle alıştırmışım kendimi ve öyle kaybolmuşum ki bu meçhulde, deniz arar olmuşum boğulacak, ateş arar olmuşum yakacak! Kimseyi istemediğimi farkediyorum bir ara.Bir kaç desteğe ihtiyacım var ama , bu dünyada olmamalı, kendimi sürüklemeliyim başka bir dünyaya...
İşte Ezan okunuyor..Ne kadarda mutlu okuyan ve ne kadar da mutlu dinleyen.
Bense kendimle mücadele içerisindeyim.Zor yada kolay.Acı yada tatlı kazanmalıyım bu savaşı.Belki de son şansım."Elimin tersiyle iteceğim önce dünyay ait ne varsa..Sonra Şükredeceğim Allaha(c.c) :"ELHAMDÜLİLLAHİRABBİLALEMİN"
Dizlerim tutmayacak..taşıyamayacak bu günah dağını.Kırılacak az eğilecek belim..Tesbihe başlayacak dilin: "SUBHANE RABBİYEL AZIYM"
"Rabbimi tesbih ederim" Güç bulacak gibi oldğumda kalkacağım.Aczimi görmemek mümkün değil.Eğil aciz bedenim Eğil! Dermanım tesbihte.."Subhane rabbiyel azıym" "Subhane Rabbiyel azıym"
Öyle bir utanç var ki yüzümde..Gözyaşlarımla daha da belirginleşen yüzümdeki bu kızarıklığı, alnımı secdeye koyduğumda örtebiliyorum!Şimdi daha bir başka hislerim.Şimdi biraz daha kırgınım endime.Şifama en yakın olduğum zaman zorluyorum dilimi.SUSMA! Sadece gözlerin konuşmamalı yaşlarıyla,dilini harekete geçirmelisin..
Şimdi savunman bitmiştir.Taarruz zamanın nefsine!Atıl merceğin en önüne.Kurtul Şu daracık yürekten! Yürekten çıksın "ALLAH" nidaları..Tek aciz sensin unutma!...
"SUBHANE RABBİYEL A'LA"..
Şimdi daha bir rahatladım."RABBİMİ NOKSANSIFATLARDAN UZAK TUTARIM"..
Ben , ben olmaktan çıkmalıyım.Kapılmalıyım rüzgarıma aşkımın sesiyle.Ben, ben olmaktan çıkmalıyım...Seslenmeliyim Habibullah'a Ruh-i nefesle:
"ET-TEHIYYATÜ LİLLAHİ VESSALAVATÜ VET-TAYYİBAT!"
Şefkat kanatlarını beklemekteyim şimdilerde.İki dizim şahit olmalı namazımın ahirinde.O'nunda sesini duyma arzusu yakarken beni kuruyorum iletişimi: "ES-SELAMU ALEYKE EYYÜHENNEBİYYÜ VE RAHMETULLAHİ VE BERAKETÜH"
Cevapsız mı klaır sandın mücahid ruhm.Her an ödüllendirilmekte nefsine karşı attığın adımların.
Ses veriyor Allah'ın Rasul'u: "ES-SELAMU ALEYNA VE ALA İBADALLAHİSSALİHİN"
Şahit ol arz..
şahit ol arş..
Bükülen dizlerim şahit olsun." Ağlayan gözlerim şahit olsun" Ve siz Şahit olun Ey Nurlar!
Şahidim ol Ey HAK'ın RUH'u..
"EŞHEDÜ EN LA İLAHE İLLALLAH..VE EŞHED ENNE MUHAMMEDEN ABDUHÜ VE RASULÜHÜ!"
Şehadetimle şereflendirmeliyim ruhumu.Daha da yücelmeliyim.Ancak şimdi bulabilirim bir nebze refahımı.Selam veriyorum teşekkür mahiyetinde bedenime.Allahın adıyla selam veriyorum meleklerime.Şimdide şahidim RABBİM olsun.
Kaygımdan kurtuldum Billah..: "ES-SELAMU ALEYKUM VE RAHMETULLAH!"
ZEYNEP BAŞARAN
