- Katılım
- 8 Ekim 2014
- Mesajlar
- 1,566
- Beğeni
- 4,292
- Puanları
- 113
Hristiyanlığı, Pagan Roma'nın resmi dini haline getiren Aziz Pavlus'un memleketi Tarsus'ta esrarengiz bir Amerikalı misyonerle bir Türk, define avcılığı yaparken önemli tarihi eserler buldu. Yıl 2003'tü.
Amerikalı -adı Thomas T. Tofilon'du- CAMA isimli gizemli bir misyonerlik örgütünün yöneticilerindendi. Sonradan tarihi eser kaçakçılığı ile ilgili davanın görüleceği mahkemenin de teslim edeceği üzere iyi derece Türkçe biliyordu.
Tarsus, misyonerler için Hristiyanlık araştırmalarının en önemli şehirlerinden biriydi. Zira Pavlus'un doğum yeriydi. Pavlus ise Kitab-ı Mukaddes profesörü Ronald D. Witherup gibi uzmanlarca ilk 'Hristiyan teolog' sayılıyordu.
Romalı bir Yahudi komutan olan Pavlus, bazı kaynaklarda Hazreti İsa'nın 12 Havarisi'nden biri, bazılarında ise 13. Havari olarak anılıyor. İznik Konsili'nde kabul edilen ve 'kanonik İnciller' denilen Matta, Markos, Luka, Yuhanna İncilleri onun öğretileri etrafında şekillenmişti. (Gizemli Barnabas İncili'nin kanonik kabul edilmemesinde Pavlus'un Barnabas'la anlaşmazlığa düşmesinin de etkisi vardır, ama Barnabas İncili başka bir yazının konusu.)
Amerikalı misyoner Tofilon'un Türk ortağı, 1986 ile 2005 yılları arasında Türkiye'yi il il dolaşıp misyonerlik faaliyeti yürüttüğü söylenen İlker Çınar idi. Türkiye, bu ismi, Malatya'daki Zirve Cinayeti Davası'nda sıkça duyacaktı. (Mahkeme evraklarından anlıyoruz ki İlker Çınar, Tarsus'ta Ergenekon adlı bir mahallede oturuyordu. Anlamlı bir tesadüf.) Çünkü mezkûr dava, bütünüyle Çınar'ın, Deniz Uygar gizli tanık adıyla verdiği ifadenin üzerine kurgulanacaktı. Bu yazının diline tercüme edersek, Pavlus'un öğretileri kanonik İnciller için neyse İlker Çınar'ın 'itiraf ya da iftiraları' da Zirve Davası iddianamesi için oydu.
MİSYONERİN PLANI BOZULDU
Tarihi eserlerin bulunduğu yer Tarsus'un Kızılmurat Mahallesi'nde, üzerine eski bir ev inşa edilmiş bir arazi idi. Tofilon, 27 Aralık 2002'de 561 Ada 35 No'lu parseli satın almış ve burayı evle birlikte kendi adına tescil ettirmişti. Taşınmaz, SİT alanı içinde yer alıyordu. Yani korunması gereken bir kültür varlığı statüsünde idi. Buna rağmen 13 Mayıs 2003'te taşınmaza izinsiz müdahale ve restorasyon yapıldı. Bu, aslında bir onarımdan öte kaçak kazı faaliyeti idi. Ve maksat, arazi ve evdeki defineleri, yani kıymetli tarihi eserleri bulup yurtdışına çıkarmaktı. Tofilon, kazı sırasında Bizans dönemine ait değerli eserler buldu. Ancak eserlerin bulunduğundan, ne Tarsus Müze Müdürlüğü'ne, ne de eski ortağı İlker Çınar'a söz etti.
Define işinde aldatılan Çınar da, Tofilon'u gammazladı ve böylelikle Türkiye'de örneğine pek rastlanmayan türden bir define avcılığının öyküsü mahkemeye taşınmış oldu. Türkiye mahkemelerindeki dava klasörleri, tarihi eser kaçakçılığı öyküleriyle dolu elbette. Ama metnin ilerleyen bölümlerinde göreceğiniz üzere böylesine kompleks bir 'doğal kurmaca'ya Türkiye gibi bir ülkede bile şahit olmak güçtür.
Tarsus Müze Müdürlüğü'nün müşteki sıfatıyla katıldığı dava, Tarsus Ağır Ceza Mahkemesi'nde görüldü. Mahkeme, kararında sanık Tofilon için şöyle diyordu:
"Sanığın, taşınmazı satın aldıktan sonra Adana Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu'na izin için başvuruda bulunduğu, dosya içinde bulunan 20 Mart 2003 tarihli karar ile talebin reddine karar verildiği, sanığın buna rağmen yasaları hiçe sayarak kafasındaki planı uygulamaya koyduğu görülmektedir."
Tofilon'un kafasındaki plan, kazı sırasında Pavlus'un doğum yeri Tarsus'ta Roma ve Bizans dönemine ait tarihi eserler bulmak ve bunları gizlice yurtdışına çıkarmaktı. Ancak 2007-12 arasındaki tüm kumpas davalar gibi yalancı tanıklığın ve sahteciliğin karanlık gölgesinde şekillenmiş Zirve Davası'nı bile manipüle eden bir gizli tanığı, yani eski ortağı İlker Çınar'ı öfkelendirdiği için bunu tam anlamıyla başaramadı. Eserlerin bir kısmını yurtdışına kaçırdı, ama birini -bir sütun başını- yakalattığı için yargılandı.
